TEORETYCZNE I PRAKTYCZNE ASPEKTY OBRONY CYWILNEJ – STAN OBECNY I KIERUNKI DOSKONALENIA

Анотація

Artykuł prezentuje zagadnienia prawne i organizacyjne związane z działaniem funkcjonalnym oraz instytucjonal-nym Obrony Cywilnej w Rzeczypospolitej Polskiej. Przyjęto, że do opracowania artykułu wykorzystana zostanie wiedza pochodząca z powszechnie dostępnych opracowań z ostatnich trzydziestu lat, co oznacza, że była ona pozyskiwana z literatury powstałej po przemianach ustrojowych w Polsce. Drugim z zastosowanych założeń było wykorzystanie prze-pisów prawa powszechnie obowiązującego, zarówno polskich, jak i tych, które Rzeczpospolita ratyfikowała. Cennym źródłem wiedzy poddanej analizie były również nieliczne prace naukowe prowadzone w polskich ośrodkach akade-mickich oraz opracowania sporządzone na potrzeby Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie. Artykuł został podzielony na trzy części. Obejmują one: wprowadzenie, założenia metodologiczne, zakres przed-miotowo-podmiotowy obrony cywilnej oraz podsumowanie, będące kierunkiem niezbędnych przedsięwzięć służących doskonaleniu obrony cywilnej. W artykule skupiono się na diagnozie stanu stosowanych rozwiązań z ścisłym określeniem przeznaczenia, obowiązków, zadań oraz uprawnień organów właściwych w sprawach obrony cywilnej. Niniejsza praca prezentuje wyniki przeprowadzonej analizy źródeł bibliograficznych, która z racji wypowiedzi autorów uznana została za najbardziej właściwą z powodu przyjętych założeń metodologicznych, w tym głównie w zakresie dotyczącym przyjętych: celu oraz problemu badawczego. Przeprowadzona analiza dowodzi, że organizacja Obrony Cywilnej funkcjonująca w obecnej formie od blisko dwudziestu lat wymaga doskonalenia. Jej przeznaczenie, zadania i struktura nie wymaga zmian. Innego spojrzenia wymaga jednak system kierowania i sprawowania nadzoru nad formacjami obrony cywilnej. Zmiany są również niezbędne w zakresie powiązań funkcjonalno-instytucjonalnych z innymi podmiotami państwowymi odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo powszechne. Autorzy artykułu proponują kierunki doskonalenia funkcjonowania obrony cywilnej, poprzez dostosowanie do obowiązujących w Polsce przepisów prawa regulujących problematykę systemów: zarządzania kryzysowego, państ-wowego ratownictwa medycznego oraz powiadamiania ratunkowego. Rezultaty przeprowadzonych badań wskazują z jednej strony na potrzebę racjonalizacji obrony cywilnej bez konieczności zmian w przepisach odnoszących się do zagadnień prowadzenia działań ratowniczych i ratunkowych.